شما باید با شرکت بیمه قراردادی داشته باشید تا در مواقع نیاز از حمایت بیمه بهرهمند شوید.
در حوزهی سلامت، بیمهی درمانی (Krankenversicherung) وجود دارد و داشتن بیمه درمانی در آلمان اجباری است.
راههای مختلفی برای بیمهشدن وجود دارد که به آنها بیمهی دولتی یا بیمهی خصوصی گفته میشود. بیشتر افراد در آلمان بهصورت دولتی بیمه شدهاند.
وقتی به پزشک مراجعه میکنید، هزینههایی به وجود میآید که بیمه آنها را پرداخت میکند؛ این موضوع مهم است زیرا هزینهها ممکن است بسیار بالا باشند و بسیاری از افراد قادر به پرداخت آنها بهتنهایی نیستند.
اگر تحت پوشش بیمهی دولتی باشید، یک کارت الکترونیکی به نام «کارت بیمهی سلامت» دریافت میکنید.
روی این کارت، اطلاعات شخصی شما مانند نام و آدرس ثبت شده است.
هنگام مراجعه به پزشک، کارت بیمهی سلامت خود را همراه داشته باشید و هنگام پذیرش ارائه دهید؛ این کارت هر سه ماه توسط کامپیوتر خوانده میشود.
اطلاعاتی مانند بیماری یا روند درمان شما روی کارت ثبت میشود؛ بهتر است همیشه کارت را همراه داشته باشید.
شاید زمانی برای شما اتفاقی بیفتد و به بیمارستان بروید؛ در این صورت، بیمارستان میتواند اطلاعات مهمی مانند داروهای مصرفی یا اطلاعات اورژانسی شما را از روی کارت بخواند.
البته این سیستم همیشه بهطور کامل عمل نمیکند؛ ممکن است لازم شود برخی اطلاعات را به بیمارستان اعلام کنید.
اگر بیمهی خصوصی دارید، نیازی به داشتن کارت سلامت رسمی نیست؛ اگرچه گاهی شرکت بیمهی خصوصی نیز یک کارت الکترونیکی ارائه میدهد.
با این کارت الکترونیکی میتوانید در مراجعه به پزشک وقت صرفهجویی کنید، زیرا اطلاعات ضروری قبلاً ذخیره شدهاند و نیازی به بیان مجدد آنها نیست.
اکثر درمانها برای شما هزینهای نداشته و بیمه هزینهها را پرداخت میکند.
در آلمان بیمهی درمانی دولتی و خصوصی وجود دارد که هر کدام به شیوهای متفاوت هزینهها را پوشش میدهند.
اگر تحت پوشش بیمهی دولتی هستید، معمولاً برای مراجعه به پزشک عمومی هیچ هزینهای پرداخت نمیکنید؛ بیمه تمام هزینههای معاینه و درمان را بر عهده میگیرد.
مطب پزشک تمام امور تسویه حساب را انجام میدهد و نیازی به تماس مستقیم با بیمه یا پرداخت پول به صورت پیش پرداخت ندارید.
مثلاً اگر سرماخورده یا دچار درد شدید باشید، اغلب نیازی به پرداخت هزینه نخواهید داشت.
اما برخی درمانها وجود دارند که باید هزینه آنها را خودتان پرداخت کنید؛ گاهی پزشک چنین درمانی را پیشنهاد میدهد یا خودتان مایل به دریافت آن هستید.
این خدمات به عنوان «خدمات بهداشتی فردی» (IGeL) شناخته میشوند.
دلایل زیادی وجود دارد که چرا بیمهی درمانی این خدمات را پوشش نمیدهد؛ مثلاً هزینهی برخی معاینات مرتبط با سفر یا تفریح را پرداخت نمیکند.
همچنین بیمهی درمانی جراحیهای زیبایی را پرداخت نمیکند و گاهی اقدامات پیشگیرانه نیز تحت پوشش قرار نمیگیرند.
اگر پزشک خدمت IGeL را پیشنهاد کند، باید بررسی کنید که آیا به آن نیاز دارید و آیا قادر به پرداخت هزینه هستید؛ در این صورت میتوانید تصمیم به رد یا پذیرش بگیرید.
گاهی برای بهبود بیماری، دارویی لازم است که ممکن است بخشی از هزینه آن را خودتان پرداخت کنید؛ داروها را میتوانید از داروخانه تهیه کنید.
برخی داروها نسخهای هستند؛ یعنی نمیتوانید آنها را آزادانه تهیه کنید و پزشک باید نسخهای صادر کند تا داروخانه آنها را به شما تحویل دهد.
برای داروهای نسخهای، شما تنها بخشی از هزینه را پرداخت میکنید و بیمه مقداری از هزینه را پرداخت میکند.
با این حال، برای هر دارو در داروخانه حداکثر ده یورو پرداخت میکنید.
همچنین میتوانید داروهای بدون نسخه را از داروخانه تهیه کنید؛ در این صورت، تمام هزینه را خودتان میپردازید.
اگر بیمهی خصوصی دارید، روند پرداخت متفاوت است؛ ابتدا باید هزینهی مراجعه به پزشک عمومی را خودتان پرداخت کنید و سپس قبض را از مطب دریافت کرده و به شرکت بیمه ارائه دهید.
قبض ممکن است بلافاصله پس از معاینه یا از طریق پست به شما تحویل داده شود و سپس باید آن را به بیمهی خصوصی ارائه دهید.
شما قبلاً با بیمهی خصوصی خود توافق کردهاید که آیا هزینهی این درمان پرداخت میشود یا خیر؛ در صورت تأیید، مبلغ پرداختی به شما بازگردانده میشود.